wilde asperges

Ha het voorjaar is in de lucht! De kers en de perzik staan al in de bloei, er begint vanalles te groeien en je ziet in de buurt de mensen scharrelen op zoek naar wilde heerlijkheden in het gras, zoals het jonge blad van de finocchio (venkel) en ciccoria (het blad van de paardenbloem).

Een zonnige dag om met Venanzo en Oriana op pad te gaan. We worden door elkaar geschud in de Panda 4x4 want we rijden over grillige paden door de bergen achter het stadje Esanatoglia. Vroeger waren dit karrenpaden naar boerderijen die hun akkers hier hadden en op de hoge weides hun dieren lieten grazen. Een bergdorp was Acquagna, een gehucht van 5 families waar mevrouw Brugnola toe behoorde. Als een van de kinderen van een groot gezin had zij de taak om de schapen te hoeden. Dagelijks moest ze de klim maken met de schaapskudde, een niveauverschil van 600 meter en 's avonds weer naar beneden.  Andere bergbewoners waren de houtskoolstokers, zij kapten hout in het bos en branden het hout tot houtskool en verkochten dat beneden in het dorp. De paden waren de kortste verbinding tussen de steden Belvedere, Fabriano, Matelica, Esanatoglia, Palazzo en Fiuminata. De monniken en pelgrims liepen door deze bergen van de kust naar Assisi. De paden werden waarschijnlijk behoorlijk druk gebruikt door reizigers en werkers van zo'n 100 jaar geleden.

Van Acquagna is nu slechts een ruïne over. De waterbron is nog wel in tact en geeft heerlijk drinkwater. De generatie van mevrouw Brugnola, inmiddels 86 jaar, kreeg het economisch beter in de jaren 50 van de vorige eeuw. De meeste mensen gingen beneden in het dorp wonen en werken in de vele fabrieken voor leerbewerking van schoenen en in de modeindustrie van Le Marche. De huizen kwamen leeg te staan en de uitvinding van het gasfornuis kelderde de vraag naar houtskool. De meeste van de wegen zijn daarom de afgelopen 50 jaar in verval geraakt. Alleen de jagers, de houthakkers, een paar wandelaars en een enkele mountainbiker maken nog gebruik van de paden. We zijn de routes met Venanzo en Oriana op GPS aan het zetten, zodat ook onze gasten deze oude paden kunnen vinden.

Onderweg ging Venanzo helemaal jubelen: de eerste wilde asperges, in maart al! Je hebt er een scherp oog voor nodig om ze te herkennen, maar als je dan slaagt in deze jacht dan is het smullen met het volgende recept:

 

Fritatta con asparagi:

• (2 personen)
• bosje wilde asperges
• olijfolie
• 1 ons plak gekookte ham in hele fijne blokjes gesneden.
• zout en peper
• 4 eieren

 Bereidingswijze:

1. Was de asperges
2. Breek de kopjes van de asperges en hou ze apart.
3. Breek de asperge verder vanaf de kop naar benede in stukjes van 1 cm (het knakt), als je het taaie deel van de asperge bereikt breekt de asperge niet meer tussen je vingers en kan je dat taaie deel weggooien.
4. Doe wat olie in de hete pan, doe de stelen van de asperges in de olie (bewaar de kopjes voor een later moment). blus dit af met een beetje water en laat 10 minuten stoven.
5. Klop de eieren apart in een kom en voeg zout en peper toe aan dit mengsel.
6. Voeg de aspergekopjes en hamblokjes erbij, als het vocht verdampt is voeg je nog een beetje water toe. Nog 5 minuten stoven.
7. Is al het vocht verdampt, voeg dan de geklutste eieren toe. Roer de asperges en het eimengsel door elkaar.
8. Deksel op de pan, en 5 minuten garen.
9. Omelet losmaken van de pan en met de deksel het omelet keren om ook de andere kant te garen.

Buon appetito!